O książce: 2012 / "Pewnego grudniowego poranka 1986 roku niespodziewanie obudziłam się z prawie ukończonym wątkiem kryminalnym - do dziś nie mam pojęcia, gdzie to się dzieje pochodziło z: „Było zupełnie ciemno. Lilie polne śmierdziały, tylko nie mów nikomu”. I ku mojemu zaskoczeniu: „Śmierć patrzy z ogrodu”, „Twierdza Anioła”. „Sonya, bezsenność, śpij”, „Idź i zabij!”, „Ostatnia wolność”, „Czerwona lalka”, „Serce posągu”, „Wiek kina” i tak dalej… Piszę powoli, stopniowo przenikając w zderzenie, jak tragedię bliskich mi osób, w ich psychikę, duchowo pielęgnuję każdą powieść jak dziecko” (Inna Bułhakowa).